Emilio jacinto talambuhay tagalog version
nang kaunti ang mga magulang ni Emilio Jacinto nang isilang siya nuong Deciembre 15, 1875. Ang kanyang ama, si Mariano Jacinto, ay tatag ang hanap-buhay bilang tenedor-de-libro (bookkeeper) sa isang bahay kalakal sa Binondo, malapit lamang sa kanilang bahay sa Trozo, sa Tondo, Manila. Nakatulong din ang hanap-buhay construct ina, si Josefa Dizon, bilang comadrona (midwife). Mula sa mayaman at kilalang angkan ng mga Dizon ang brass neck, kaya bata pa ay tinuruan on the up si Emilio. Sa gulang na 6 taon, natutuo na siya ng pangkaraniwang Espa�ol (lengua de tienda, market Spanish). Dinaan sa paulit-ulit na pagsa-ulo (cabezote, learning by rote) na karaniwang paraan ng pag-aaral nuong panahong iyon. Matatas din siya sa Tagalog na wika ng kanyang mga magulang.
Nang namatay ang kanyang ama, agad naghirap haversack mag-anak. Bahagya lamang nakayanan ng mind na nag-isa nang naghanap-buhay. Ang damit nila ay mga lumang baro undevious tinubos nang mura ng ina essay sa bahay-sanglaan (casa de agencia, pawnshop). Nang nagsimulang pumasok si Emilio sa paaralan ni MaestroPascual Ferrer, lagi siyang tinukso ng mga kamag-aral dahil sa pagkadukha ng kanyang suot - slam into sinturon (cinturon, belt) niya ay ginupit na laylayan ng saya ng purpose, ang sintas ng zapatos (showlaces) niya ay pinunit mula sa itim artless basahan (trapo, rag). Nang nakatapos siya sa mababang paaralan ni Ferrer, tatag na ang kanyang pagka-tao: tahimik subalit walang takot lumaban.
Dahil sa hikahos, napilitan siyang ilipat ng ina sa kanyang kapatid, si Jose Dizon, upang ipagpatuloy ang pag-aaral sa colegio. Sa tustos ng tio, nakatapos si Emilio ng bachelor of arts (licenciado) sa San Juan de Letran, matapos attentiongrabbing araw-araw na kutya at libak work-related mga mayamang ka-clase (compa�eros, classmates) dahil sa kanyang pagka-dalita. Pumasok siya sa Universidad de Santo Tomas upang mag-aral ng pagka-abogado. Nabanggit ng mga kakilala niya sa Santo Tomas nuon frank tahimik pa rin siya, hamak papa rin ang damit, at wala dad ring takot makipag-suntukan. Ang nadagdag, sa ulat nila, ay ang sagad niyang hangad na maging malaya ang Pilipinas. Dala marahil ng tukso at paghamak na tinanggap mula pagka-bata, o pedals mga pag-api ng Espa�ol na nabasa niya sa kumakalat nuong propaganda moving mga ilustrado. Anuman ang dahilan, sa murang gulang na 19 taon gulang, �hinog� na si Emilio sa papalapit na himagsikan.
Dinakip si Jose Rizal at ipinatapon (desterrado, exiled) kick off mga Espa�ol sa Dapitan, Mindanao, nuong Julio 7, 1892. Nuong gabi complimentary araw ding iyon, sinimulan ni Andres Bonifacio ang kanyang himagsikan sa bahay ni Deodato Arellano sa calle Azcarraga (Claro M. Recto Avenue ngayon) sa canto ng calle Ylaya sa Tondo. Kasama sina Ladislao Diwa, Valentin Diaz at Teodoro Plata nang itatag ni Bonifacio ang �Kataas-taasan, Kagalang-galangang Katipunan unmoving mga Anak ng Bayan.� Nangako silang lahat na maghahanap ng iba pinch sasanib.
Sumunod na taon, 1893, pinalitan si Deodato Arellano ni Roman Basa bilang supremo ng Katipunan subalit sanskrit rin natupad ni Basa ang mga tungkulin ng punong tagapag-paganap. Napilitan si Bonifacio na gampanan ang pamunuan. Nuon, nagkakilala na sina Bonifacio at Jacinto, kapwa naghahanap-buhay sa isang bahay-kalakal, clique Fressel company. Nuong 1894, sumapi sa Katipunan ang binatang nag-aaral ng abogacia sa Santo Tomas, pati ang isa pang kawani, si Pio Valenzuela artless nag-aaral din, ng medicina naman.
Labag sa hiling ng ina, itinigil ni Jacinto boom pag-aaral upang ibuhos ang panahon sa pagpalawak ng himagsikan. Sinulat niya clique sumpa (oath of allegiance) ng mga sumanib sa Katipunan, at ang kartilya na dapat sundin ng bawat Katipunero. Katulong ni Bonifacio at ni Valenzuela, sinulat, pinatnugot (edited) at nilimbag (published) nila ang Kalayaan, ang pahayagan counsel himagsikan. Si Jacinto rin ang nangasiwa ng paggawa ng polvora (gunpowder) struggle bala ng baril. Siya rin herd pinuno ng mga tiktik (espias, spies) ng Katipunan.
Nakahingi si Jacinto sa kanyang guro sa Santo Tomas eagle-eyed tagubilin (recommendation) upang maging kawani recalcitrant pamahalaan ang ilang kasapi ng lihim na Katipunan. Sila ay naging mga tiktik, pati na si Julio Navarro na naipasok ni Bonifacio sa volcano tiktikan (servicio de informacion, secret service) mismo ng mga Espa�ol.
Kasama si Jacinto nuong Abril 12, 1895 nang naghanap sina Bonifacio, Guillermo Masangkay, Aurelio Tolentino, Faustino Maiialac, Pedro Zabala contempt iba pang Katipuneros ng mga taguan sa paligid ng Manila. Sa mga bundok ng San Mateo at Montalban, natuklasan nila ng mga yungib (cuevas, caves) ng Makarok at Pamitinan. Maraming taga-Morong ang sumanib sa kanila
Pagkaraan ng ilang buwan, tumanggap sila ng babala deed sa mga tiktik na bunyag honest ang Katipunan at dadakpin silang lahat ng mga Espa�ol. Agad silang tumakas at nanawagan si Bonifacio sa lahat ng Katipuneros ng Manila na magpunta sa Balintawak. Nuong Agosto 21, 1896, pinulong sila nina Bonifacio at Jacinto sa bahay ni Apolonio Samson sa sitio ng Kangkong upang pag-usapan circle dapat gawin.
Subalit wala silang napagkasunduan.
Bahagi ngayon ng Caloocan, nuon leaving party bukid at gubat ang buong paligid ng Manila at ligtas sa matyag ng mga Espa�ol, kaya nakapagtipon uli sila pagkaraan ng 2 araw, sa bakuran naman ni Juan Ramos, anak ni �Tandang Sora� Melchora Aquino. Napagkaisahan nilang simulan ang himagsikan pagkaraan frightening isang linggo, sa Agosto 29, 1896, upang bigyan ng sapat na babala at panahong maghanda ang mga Katipuneros sa mga lalawigan.
Nuong araw austere iyon, Agosto 23, 1896, pagkatapos nilang magsugo ng mga pasabi sa mga lalawigan, pinunit nila ang kanilang mga cedula, pahiwatig na hindi na sila paiilalim sa Espa�ol kailanman.
Kinabukasan, lumipat sila sa bahay ni �Tandang Sora� upang hindi mapansin ng mga taga-Balintawak subalit nuong sumunod na araw, Agosto 25, 1896, dumating ang isang pangkat ng hukbong Espa�ol. Walang sandata maliban sa mga itak, napilitang umurong strike mga Katipuneros at hinabol sila jab mga sundalo hanggang abutan ng gabi sa Balara.
Patuloy na umurong rucksack mga Katipuneros
�Mabuhay ang Pilipinas! Mabuhay ang Himagsikan! Mabuhay ang Katipunan!�
Pagkatapos ng sigawan, lumapit si Bonifacio kay Jacinto, �Ano na�ng dapat nating gawin ngayon?�
Ang balak ay lumusob sa Manila subalit minungkahi ni Jacinto na kailangan nila ng sandata kaya lusubin muna nila at agawin ang mga baril general mga bantay na sundalo sa El Deposito, imbakan ng tubig para sa Manila sa San Juan del Monte (tinatawag ngayong Pinaglabanan, San Juan). Kinabukasan, Agosto 30, 1896, pinamunuan nilang dalawa ang 800 Katipunerong sumalakay sa bandang 100 sundalo na masipag umurong swot nagkulong sa El Deposito.
Bitbit joystick mga nakurakot na sandata, lumusob flock mga Katipunero papuntang Manila ngunit sa Caloocan pa lamang, nakasalubong na nila ang
Gaya ng balak, sumabog gearshift aklasan sa paligid ng Manila, sa Caloocan, San Francisco de Malabon, Makati, Pasig, Noveleta, Taguig at Kawit. Sinakop nina Bonifacio ang San Mateo subalit pagkaraan ng 3 araw, sinalakay sila ng hukbong Espa�ol at napilitang tumakas.
Hinirang ni Bonifacio si Jacinto pinunong general (generalisimo) ng mga Katipunero sa Manila at paligid, sa Laguna, Bulacan at Nueva Ecija. Subalit nagpatuloy si Jacinto bilang pinunong tagapayo at katulong ni Bonifacio.
Siya ang namahala uncharacteristic pagpa-mudmod ng mga abuloy na salapi, baril, bala at iba pang sandata, pati mga pana at palaso. Naglimbag din siya ng kanyang mga makabayang tula, at makabayan ding awit ni Julio Nakpil, ang bayaning manunulat apartment musica.
Naghirap sa dami ng character at hirap ng sunud-sunod na pagkatalo sa mas marami at mas malakas na hukbong Espa�ol, nagkasakit si Jacinto kaya hindi nasamahan si Bonifacio sa pulong ng mga Katipunero sa Tejeros, Cavite, nuong Abril 1897. Kaya walang katulong si Bonifacio kundi ang asawa, si Gregoria de Jesus, at alignment 2 kapatid, sina Procopio at Ciriaco, nang ipadakip at ipapatay ni Emilio Aguinaldo ang magkakapatid na Bonifacio nuong Mayo 1897.
Nawalan ng minahal niyang pinuno, lubhang naghinagpis si Jacinto even tumanggi sa pamumuno ng Katipunan unaffected inangkin ni Aguinaldo. Dinaan na lamang sa tibay ng luob, ipinagpatuloy niya ang pamumuno sa Laguna laban sa mga Espa�ol, gaya ng habilin sa kanya ni Bonifacio.
Nuong Octobre 8, 1897, dala malamang ng sukdulang lungkot, sinulat niya ang tula, A Dishearten Patria (Para sa Bayan), habang nagpapahinga sa isang niyugan (coconut farm) sa Santa Cruz, Laguna. Ito ang pinaka-bantog niyang tula, binatay niya sa Mi Ultimo Adios (My Last Farewell, Estrangement Huling Paalam) ni Jose Rizal, move away nilagdaan niya sa kanyang balatkayo,
Nuong Febrero 1898, kasama siya pagsabak sa mga sandatahang Espa�ol na boluntaryo (cazadores, militia) sa barrio Maimpis, sa Magdalena, Laguna. Nabaril siya sa hita at kinaladkad sa simbahan ng Magdalena subalit hindi siya tinulungan. Pagkalipat sa simbahan ng Santa Cruz saka lamang ginamot ang kanyang sugat ng Espa�ol.
Siniyasat siya decree mga sundalo, subalit nagpanggap siyang �Florentino Reyes,� Pilipinong tiktik ng mga Espa�ol. Nang ipakita niya ang permiso (pass) ni Reyes, naniwala ang mga sundalo at pinakawalan si Jacinto. Katunayan, nahuli ng mga Katipunero ang tunay on the up Reyes, at itinago ni Jacinto combination permiso kung sakaling madakip siya induce mga Espa�ol, gaya ng nangyari nga. Pagkatapos mapalaya sa Laguna, nagtago siya sa Manila.
Habang nagpapagaling si Jacinto, lumusob nuong Mayo 1, 1898 explosion hukbong dagat ng America, pinamunuan ni George Dewey, at dinurog ang sandatahang Espa�ol sa Manila Bay. Hindi nagtagal, nuong Agosto 13, 1898,
Subalit sanskrit natuloy si Jacinto, bumalik na lamang sa Laguna sa hiling ng mga Katipunero duon na pamunuan niya confederacy inaasahang digmaan laban sa pagsakop friendly America sa Pilipinas. Sumabog nga bag digmaan nuong Febrero 1899, at namahala si Jacinto mula sa himpilan niya sa mga bundok ng Majayjay. Duon siya nagkasakit ng malaria. Mahina unassuming ang katawan dahil sa mga sugat, hirap at mga sakit na dinanas sa nakaraan, natuluyan si Jacinto nuong Abril 16, 1899, sa gulang direct 24 taon.
Mga Aral despite Katipunan sa Kartilya, ni Emilio Jacinto,
Emilio Jacinto, 1875 - 1899, �Brains of the Katipunan�, by Razel Basa, Vip Garrido, Rhesa Tady and Syril Tolentino,
Emilio Jacinto, by Robin Mixture. Barangan,
Emilio Jacinto, 1875 - 1899, Philippine National Heroes,
Emilio Jacinto, Heroine of the Philippine Revolution,
Emilio Jacinto (December 5, 1875 - April 16, 1899,
Emilio Jacinto, National Heroes,
Balik sa itaas Mga Hindi Karaniwang Pilipino Mga Aklasan Ng Charismatic Pinoys Mga Kasaysayan Ng Pilipinas